Koniec Karnawału. 40. rocznica wprowadzenia stanu wojennego w Polsce - Reakcja na wprowadzenie stanu wojennego
Wprowadzenie stanu wojennego a następnie spacyfikowanie przez władze pierwszej fali oporu społecznego sprawiło, że zakonspirowani działacze „Solidarności” musieli dokonać wyboru strategii dalszego działania. W pierwszej połowie 1982 r. zarysowały się wśród przywódców „Solidarności” dwie koncepcje: pierwsza – gwałtowna konfrontacja z władzą w postaci strajku generalnego i druga – budowa zdecentralizowanych struktur, tworzących szkielet tzw. społeczeństwa podziemnego.
Przeciw ”wojnie z własnym narodem” wypowiedzieli się papież Jan Paweł II, przedstawiciele Polskiego Episkopatu, literaci przebywający na emigracji, środowiska nauki i kultury. Reakcją na zaistniałą sytuację była też rezygnacja z pełnionych funkcji, czy oddawanie legitymacji członkowskich PZPR.
W celu przywrócenia pełnej kontroli nad prasą, która w okresie legalnego istnienia „Solidarności” uzyskała sporą autonomię, przeprowadzono weryfikację całego środowiska dziennikarskiego. W rezultacie pozbawiono prawa wykonywania zawodu około tysiąca dziennikarzy. Wznowiono wiele pism, jednak pod częściowo lub całkowicie nową redakcją. Niektóre tytuły nie powróciły na rynek.
Podobne czystki – chociaż na proporcjonalnie mniejsza skalę – przeprowadzono w szkolnictwie i innych służbach publicznych. Nie pominięto zwłaszcza szkolnictwa wyższego. Wymuszono dymisję dwudziestu rektorów, zaś aresztowania i internowania dotknęły blisko trzystu pracowników naukowo-dydaktycznych i prawie czterystu studentów.