Szczepan Humbert opracował zasady funkcjonowania Instytutu, który postanowił ufundować w celu kształcenia „dobrych rzemieślników, jako to: murarzy cieśli, kamieniarzy, kowali, ślusarzy, stolarzy, hebenistów, stelmachów, zegarmistrzów, kotlarzy, blacharzy, siodlarzy i innych podobnych”. Projekt „Urządzenia Instytutu założonego przez Stefana Humberta dla biednych uczniów z parafii Wszystkich Świętych” 2 sierpnia 1827 r. przedstawił Senatowi Wolnego Miasta Krakowa, który projekt rozpatrywał na posiedzeniu 28 września 1827 r. i zatwierdził 15 lutego 1828 r. zasady powstania i działania Instytutu Szkoły Rzemieślniczej i Artystów pod tytułem Bursy fundowanej przez Szczepana Humberta dla uczącej się młodzieży z szkoły parafialnej Wszystkich Świętych. Te zasady składające się z 10 artykułów zostały przez Humberta wpisane do testamentu spisanego 22 marca 1828 r. z zaznaczeniem, że Uniwersytet nadzorujący szkolnictwo może wprowadzić niezbędne zmiany. Po sprzedaży w styczniu 1833 r. kamienic i dopełnieniu niezbędnych formalności zgromadzono kapitał umożliwiający rozpoczęcie działalności – w roku szkolnym 1834/1835 Instytut Techniczny rozpoczął kształcenie uczniów, dyrektorem został dr Ludwik Kosicki. Wydawnictwem pozwalającym poznanie trybu kształcenie uczniów, grona profesorskiego i dziejów szkoły są publikowane corocznie od 1835 r. „Programma popisów rocznych uczniów Szkoły Wydziałowej i kursów przygotowawczych do Instytutu Technicznego” potem jako „Programma popisów rocznych w Instytucie Technicznym tak klas wydziałowych jako też kursów technicznych”.
Instytut Techniczny działał do 1868 r. (od 1852 jako k.k. Technischen Institute zu Krakau), potem jako Szkoła Politechniczna (1868-1876), c.k. Instytut Przemysłowy w Krakowie (1876-1882), c.k. Akademia Przemysłowo-Techniczna (1882-1887); c.k. Państwowa Szkoła Przemysłowa (1888-1918) i Państwowa Szkoła Przemysłowa (1918-1951). Zachowane akta szkoły są przechowywanie w zasobie Archiwum Narodowego w Krakowie – zespół 29/485 Wyższa Szkoła Przemysłowa w Krakowie 1830-1932.