W czwartek 16 czerwca 1796 r. Humbert przyjął krakowskie prawo miejskie, a w sobotę 18 czerwca 1796 r. został przyjęty do krakowskiego cechu murarzy i kamieniarzy. W księdze protokołów prowadzonej w cechu zapisano wówczas:
Działo się w Krakowie Zgromadzeniu murarskim i kamieniarskim krakowskim w sobotę to jest dnia 18 miesiąca czerwca 1796 roku.
Na dzisiejszej sessji za zezwoleniem Szl. Filipa Lichockiego prezydenta miasta tego złożonej, przy bytności Szlachetnego Michała Janiszewskiego gminnego krakowskiego, a prezydującego Zgromadzeniu niniejszemu, odprawującej się.
Ichmie [Ichmoście] Panowie Józef de Lebrun i Stefan Humbert dawniej uprzywilejowani architekci, w sztuce architektury biegli, zażądali od Zgromadzenia niniejszego przyjęcia wstępu magisterii od nich. Zgromadzenie niniejsze zważając talenta Ichmie żądających i biegłość w sztuce architektury, a dogadzając przez to dobru publicznemu tychże Ichmie Panów Józefa de Lebrun i Stefana Humberta za magistrów Zgromadzenia tego przyjmuje i zapisuje, dając i przyzwalając tymże Ichmie Panom współmagistrom praw i przywilejów oraz wolności i swobód Zgromadzeniu temu służących używania. A dogadzając przy tym zwyczajom i prawom Zgromadzeniu służącym do opłaty Zgromadzeniu należącej zobowiązało, której offiarowanie Quantum to jest zł 350 pol. przez połowę po zł 175 pol. natychmiast do skarbu złożyli i z wpłaconych kwitowanemi zostają i za wypłaconych zupełnie uznani są. Że także każdy z majstrów sztukę swą złożyć powinien przeto JP Józefa de Lebrun współmagistra w przeciągu półrocza do złożenia sztuki rysowanej następnej – pałac długości łokci 80, szerokości łokci 40, dół i piętro pierwsze z facjatą i plantą – zobowiązuje.
JPana Stefana Humberta do złożenia w swym Zgromadzeniu sztuki takowej – kaplica z kopułą, światła w kwadrat, łokci 20 mająca, z facjatą z tosskany, z wewnątrz z doryki. Plantę facjatę i z wewnętrzną robotą zobowiązuje.
A nadto podług zwyczajów w Zgromadzeniu tym teraz praktykowanych Zgromadzenie również zobowiązuje, aby Ichmie współmagistrowie przyjęci chłopców trzech zapisanych tylko trzymali, którym aby nie więcej jak na dzień jeden zł jeden pol. płacili, czeladzi zaś nie inaczej do robót przyjmowali jak za zaświadczeniami od drugich współmagistrów mianemi, którym opłaty dniowej zł 1 gr 20 pol. opłacali, a zaś podmistrzom swym nie więcej jak zł 2 pol. na dzień płacili, … aby czeladź i chłopcy od innych współmagistrów większej opłaty nie wyciągała, które obowiązki oraz i inne zwyczaje i prawa Zgromadzeniu służące Ichmie współmagistrowie zachować zobowiązali się i na to się podpisali.
Wpis w księdze protokołów krakowskiego cechu murarzy i kamieniarzy z 18 czerwca 1796 r. o przyjęciu nowego majstra Stefana (Szczepana) Humberta (ANK, Cechy murarzy, kamieniarzy, cieśli i studniarzy w Krakowie i Kazimierzu, sygn. 29/158/45, s. 334-335)
Wypełniając przyjęte zobowiązania już 10 lipca Humbert przyjął do terminu na 3 lata dwóch uczniów – Stanisława Staneckiego i Jana Kantego Ziernickiego. Architekt Józef Lebrun, który w tym samym dniu został przyjęty do cechu, już 12 marca 1797 r. przedstawił wyznaczone sztuki majsterskie – Zgromadzenie cechowe 17 grudnia 1797 r. przypomniało Humbertowi o tym obowiązku. Na sesji cechowej 25 marca 1798 r. Humbert tłumaczył niezłożenie rysunków sztuki majsterskiej chorobą i prosił o przedłużenie terminu. Ponowne upomnienie w tej sprawie Zgromadzenie cechowe wystosowało 2 lutego 1799 r. Kiedy 3 marca 1799 r. Humbert przestawił wymagane rysunki Zgromadzenie zdecydowało: „sztuki swej magisterii i architektury złożył, które sztuki Zgromadzenie z opisem podanym zgodnie wynalazłszy, aby światło było wewnątrz pomnożone i w tym też sztuki na przyszłą sesję poprawione bydź mieć chciało i orzekło”, zaś na sesji 31 marca 1799 r. uznano, że „Ichmie Pan Humbert oddał sztuki, które od całego Zgromadzenia są przyjęte i uznane jako zadosyć uczynił obowiązkom na niego włożonym, które sztuki są podpisane od deputatów”.
Na zachowanych w aktach cechu (ANK, Cechy murarzy, kamieniarzy, cieśli i studniarzy w Krakowie i Kazimierzu, sygn. 29/158/64, s. 47, 49, 51) trzech rysunkach sztuki majsterskiej ręką Humberta wpisano: „Uprojtowany i odrysowani przesz Stefan Humbert. Dnia 2 marzec 1799 R.”, widoczne są także podpisy krakowskich majstrów murarskich: Franciszka Sikorskiego i Sebastiana Niemczykiewicza.
Sztuka majsterska Szczepana Humberta czyli projekt kaplicy z kopułą z 1799 r. (ANK, Cechy murarzy, kamieniarzy, cieśli i studniarzy w Krakowie i Kazimierzu, sygn. 29/158/64, s. 47, 49, 51)
Na sesji cechu 3 kwietnia 1798 r. Humbert został wybrany podstarszym cechu na roczną kadencję, ponownie podstarszym został wybrany w 1809 r. Kiedy w marcu 1801 r. został wybrany starszym cechu (na roczną kadencję), w piśmie do krakowskiego Magistratu prosił o zwolnienie z tej funkcji pisząc „żona suplikanta edukacją robot i uczenia języka francuskiego i rysunków panien szlacheckich zatrudnia się i takowe panny w pomieszkaniach swych na edukacji utrzymuje, a stad miejsca do odbywania sesji i utrzymywania insygniów oraz skarbu miejsca niema, a nadto skarg towarzyszów zdarzających się dla niedoskonałego posiadania języka polskiego załatwiać nie mógłby, a obowiązkiem i zwyczajem jest, aby u starszego sesje odbywały się”. Jednak władze miasta zaproponowały, aby w tej wyjątkowej sytuacji sesje odbywały się u innego majstra i tam także przechowywano skarb cechu – zgodził się na takie rozwiązanie podstarszy Jan Drachne, architekt. Wówczas Humbertowie wynajmowali mieszkanie w rynkowej kamienicy nr 38, zaś Drachne z rodziną mieszkał w rynkowej kamienicy stanowiącej obecnie część budynku Rynek Główny 41.
Wpis w księdze protokołów krakowskiego cechu murarzy i kamieniarzy z 26 kwietnia 1801 r. z podpisem Szczepana Humberta jako starszego cechu (ANK, Cechy murarzy, kamieniarzy, cieśli i studniarzy w Krakowie i Kazimierzu, sygn. 29/158/45, s. 420)